MLG kreeg tweeënhalf jaar geleden de vraag van de provincie om de verkenning uit te voeren in de Kampina, het Natura 2000-gebied tussen Boxtel en Oisterwijk met z’n vennen en vochtige bossen. Van de verdroging die daar heeft toegeslagen, hebben de flora, fauna en beken te lijden gehad. Evenals enkele stikstofgevoelige habitattypen. 
 
Hoe gaat zo’n verkenning? 
“We hadden iets van: eerst gewoon eens kijken wat daar gebeurt. Niemand wist nog hoe dit werkte. We hebben de gebiedspartners bij elkaar gebracht en dat zijn echt betrokken organisaties. Het waterschap, provincie, de vier gemeenten die rondom Kampina en Oisterwijkse Vennen zitten. Maar ook bijvoorbeeld Brabants Particulier Grondbezit, Natuurmonumenten, Brabants Landschap en ZLTO.” 
 
Hoe reageerden die daarop? 
“Aanvankelijk wel terughoudend. De voorbije jaren is er vanuit het Rijk veel afgekomen op de mensen in het gebied, zoals het Nationaal Programma Landelijk Gebied. Maar het geeft wel steeds meer richting aan waar we met elkaar naartoe willen. Er is het besef: er moet iets gebeuren! Die urgentie vertaalt zich door in het aanhaken van diverse partners. In 2023 ging het proces echt als een speer.” 
 
Waar loop je tegenaan tijdens zo'n proces?  
“In het begin is dat zo'n proces wat moeizaam, maar gaandeweg wordt het contact beter. Je leert elkaar kennen. Er komt vertrouwen in de groep. Dat vind ik echt heel belangrijk, dat we open met elkaar kunnen spreken en dat iedereen zich gehoord voelt. Dat wil niet zeggen dat je geen discussies kunt voeren op het scherp van de snede. Dat kan juist wanneer het vertrouwen goed is.” 
 
Waar staan jullie nu? 
“Na veel praten en aftasten, wordt nu de urgentie gevoeld om echt met elkaar aan de slag te gaan in het gebied. Met een integrale aanpak die breder is dan groen of blauw. Je ziet dat er in deelgebieden initiatieven starten. En daarvan moeten we leren, in de praktijk kijken hoe het gaat. Dat laten we later terugkomen in de gebiedsvisie.” 
 
Gaan jullie het gebied in zonder een gebiedsvisie?  
“We hopen dat die visie er in september ligt. Maar het kan niet zo zijn dat we alleen maar blijven praten. Wat wij belangrijk vinden, is dat we met de uitgangspunten die we samen hebben vastgesteld het gebied in gaan. Die omslag zijn we nu aan het maken.” 
 
Kunnen ze met die kennis ook in andere gebieden hun voordeel doen?  
“Jazeker. Ik probeer dat ook toe te lichten. We komen met de gebiedsmanagers van alle 17 gebieden ook een keer in de maand bij elkaar en dan hebben we het ook hierover. Soms hoor je: we hebben nog geen heldere kaders, we moeten wachten. Maar ik denk dat we die kaders samen kunnen stellen door dingen uit te proberen, bij te stellen en weer verder te gaan.” 
 
Mag je stellen dat je in 2,5 jaar tijd al een behoorlijk resultaat hebt bereikt? 
“Ja, zonder op te willen scheppen, maar er wordt echt naar de gebiedsgerichte aanpak Kampina en Oisterwijkse Vennen gekeken. Stroperig is het altijd als je met 12 partners samen iets wilt bereiken. Maar ik durf wel te zeggen dat we in gebiedsgerichte aanpak Kampina en Oisterwijkse Vennen de stroperigheid achter ons hebben gelaten.”